HANKOWA HISTORIA

Hania jest naszym drugim dzieckiem. Mamy też starszą córkę Amelię ur. 28.09.2006r.
Kiedy zaszłam w ciążę nic nie wskazywało na to, że odmieni ona nasze życie....
W 20 tyg podczas rutynowego badania USG nasz lekarz zauważył u dziecka dwunaczyniową pępowinkę (prawidłowa pępowina powinna mieć trzy naczynia). Pan doktor uspokoił mnie, że czasami tak się zdarza, należy jednak wykonać dodatkowe badania – echo serca i dokładną biometrię płodu. Pojechaliśmy na badania do Poznania. Kardiolog dziecięcy stwierdził, że z serduszkiem jest wszystko dobrze:) Biometria także nie wykazała nieprawidłowości. Zalecono częste badania kontrolne (usg) celem kontroli wzrostu dziecka.
Dokładnie w terminie tj 03.05.2010r o godz.15.05 na po trwającym 3 godzinki porodzie na świecie pojawiła się mała Hanna:) Nasz Krasnal ważył 2400g i mierzył 49 cm. Okruszek...ale najważniejsze, że była zdrowa!
Po dwóch dniach opuściliśmy szpital. Hanulka była grzeczną dziewczynką. Ładnie jadła i spała. Gdy skończyła 2 miesiące zaczęła często płakać i mniej jeść. Lekarz stwierdził, że to kolka. Na początku sierpnia została zaszczepiona – niestety szczepionką skojarzoną. Kilka dni później dostała wysokiej gorączki. Trafiłyśmy do wągrowieckiego szpitala. Okazało się, że Hania ma infekcję dróg moczowych. Dostała antybiotyk. Po tygodniu wróciłyśmy do domciu. Niestety nie na długo. Cztery dni później znów gorączka i powrót do szpitala. Niewyleczona infekcja.
W tym momencie zaczyna się wszystko psuć:(
Któregoś wieczoru Hania zaczęła strasznie płakać, wręcz krzyczeć. Dziwnie się przy tym wyginała i prostowała rączki wyrzucając je do przodu. Zawołałam pielęgniarkę. Stwierdziła, że to atak kolki. Jednak nic nie pomagało. Poprosiłam aby poszła po lekarza. Wróciła po kilku minutach, powiedziała, że lekarz nie przyjdzie ale kazał podać luminal, żeby się uspokoiła. Hania zasnęła. Rano zapytałam lekarza co dolegało Hance? Odpowiedział, że chyba bolał ją brzuszek po antybiotyku... gdyby wtedy ją obejrzał:(
Zalecił usg nerek. Pani wykonująca badanie zwaliła mnie z nóg stwierdzeniem, że Hankowa lewa nerka nie rośnie. Diagnoza – hipoplazja lewej nerki:( Ordynator stwierdził, że powinnam poszukać jakiegoś nefrologa i wypisał nas do domu.
Hania miała wówczas 4 miesiące. Sytuacja zaczęła się pogarszać. Coraz częściej epizody z płaczem i wyginaniem ciałka powtarzały się. Myśleliśmy, że to faktycznie z powodu tych nerek. Umówiłam Hanię do jednego z najlepszych poznańskich nefrologów dziecięcych. Po serii badań okazało się, że z nerkami jest dobrze.
Hani stan się pogarszał:( Traciliśmy z nią kontakt. Przestała się uśmiechać, nie reagowała na nasze głosy. Pewnego dnia trafiłam w internecie na pewien filmik. Było tam dziecko, które zachowywało się dokładnie tak samo jak nasza mała. Było to dziecko chore na zespół westa.
Od tego momentu wszystko potoczyło się bardzo szybko.
Przede wszystkim eeg głowy, w trakcie którego zarejestrowano 2 ataki. Już nie było wątpliwości.
Hania ma zespół westa.
Świat się nam zawalił:(
Przepłakałam całą noc....rano rozpoczęłam walkę o zdrowie Hanki.
Zaczęłam od poszukiwań rehabilitantów. Znalazłam. Najlepszych z najlepszych:) naszych SOMIT-asów. Są z Hanią od początku. Wspaniałe trzy Ciocie i rodzynek Wujek:) Wkładają całe serce w pracę z maluchami. Hania ćwiczyła i nadal ćwiczy dzielnie...jakby wiedziała, że to dla jej dobra.


Walkę o zdrowie Hani toczę do dzisiaj i nigdy się nie poddam!!!
Padaczka to podstępny, niebezpieczny i bardzo silny przeciwnik...ale ja mam swoich sprzymierzeńców:) razem damy radę!!!